Warzenie piwa z Piwoteką i browarem Księży Młyn

na 15 czerwca 2015 2 komentarze

(4 głosów, średnia: 5,00 z 5)

Loading...

Składniki już czekają na rozpoczęcie prac.

Miałem dziś wielką przyjemność brać udział w niezwykle ciekawym wydarzeniu. Zostałem zaproszony przez Marka Putę, szefa browaru kontraktowego Piwoteka (a także sieci sklepów piwnych i pubu pod tą samą nazwą) do wzięcia udziału w warzeniu piwa. Nie pierwszy to raz, kiedy mam przyjemność współpracować z Piwoteką – kiedyś np. brałem udział jako członek jury w ocenie parowania dań z piwotekowym Dziadkiem mrozem.

Worek ze słodem pilzeńskim. Poza nim użyto także słodu pszenicznego jasnego.

Tak oto wygląda słód. To skiełkowane , wysuszone, a następnie zmielone ziarna (w tym wypadku jęczmienia). To podstawa piwa. Chmiel, który w pierwszej kolejności kojarzy się z tym trunkiem jest de facto tylko przyprawą.

Warzenie odbywało się w łódzkim browarze restauracyjnym Księży Młyn, mieszczącym się w Buddha Pub & Restauracja Gronowalski. Zaczęliśmy około godziny 3:30 (tak, o 3:30 w nocy), a zakończyliśmy pierwszą warkę około południa. „Zaczęliśmy” i „zakończyliśmy” to formy nad wyrost, gdyż ja byłem li tylko obserwatorem procesu, który realizowany był przez Damiana Bińkiewicza, pracownika browaru Księży Młyn, pod okiem Mateusza Cichala, piwowara i autora przepisu. A piwem, które przygotowywaliśmy było American wheat 12°Plato, czyli piwo pszeniczne chmielone amerykańskimi chmielami.

Nad przebiegiem procesu czuwa piwowar, ale pomaga mu w tym sprytna i wygodna w użyciu aplikacja.

Pomimo zastosowania nowoczesnych technologii, nic nie zastąpi oka i nosa piwowara. Brzeczkę trzeba co jakiś czas sprawdzić.

W pierwszej kolejności do kotła warzelnego wlewa się i podgrzewa wodę, do której następnie wsypuje się słody. Mateusz zdecydował by wykorzystać słód pilzneński i pszeniczny jasny. Etap ten nazywany jest zacieraniem, a jego efektem jest jak można się domyślić właśnie zacier. Bez wchodzenia w szczegóły technologiczne, całość się gotuje, a następnie przepompowuje do kadzi filtracyjnej, gdzie następuje oddzielenie brzeczki (nazywanej na tym etapie „przednią”) od słodów.

Słód, który zostaje odfiltrowany jeszcze się przyda – trafi do gospodarstwa jako pasza dla zwierząt. Nic się nie marnuje!

Odfiltrowana brzeczka trafia z powrotem do kadzi warzelniczej, gdzie znów jest gotowana (warzona) z dodatkiem chmielu (Mateusz chmielił Citrą i Palisade). W tym miejscu mała uwaga – między bajki musicie niestety wsadzić obrazki jakimi karmią nas spece od marketingu, jakoby do piwa dodawano szyszki chmielu. Fakt, że czasami stosuje się szyszki, jednak z zdecydowanej większości przypadków dodaje się chmiel, lecz w formie granulatu, takiego jak na fotografii. Szyszki stosowane są jednak rzadko, a koncerny tym bardziej tego nie robią.

Szyszki chmielu zobaczycie tylko na reklamie w telewizji. W rzeczywistości korzysta się z niezwykle aromatycznego granulatu. Na zdjęciu chmiel typu Citra.

Uwarzona brzeczka (teraz jest to już „brzeczka nastawna”) jest ponownie filtrowana i chłodzona. Dodaje się do niej drożdże (w tym pszeniczniaku za fermentację odpowiadają drożdże Mauribrew Draught), a następnie trafia ona do tanków – zbiorników w których będzie leżakować. Zawarte w niej drożdże będą sobie wówczas fermentować zamieniając brzeczkę w piwo.

Mateusz, autor przepisu, dodaje do brzeczki porcję chmielu typu Citra.

Po kilku tygodniach leżakowania, piwo przelewane jest do beczek i butelek.

Dziękuję Markowi, Mateuszowi i Damianowi za umożliwienie udziału w warzeniu piwa. To był bardzo fajny dzień i mam nadzieję, że wkrótce będę miał możliwość spróbować efektów ich pracy.